هوالعزیز
حالا می فهمم حب دنیا یعنی چه ! و چه بر سر آدم می آورد. اوج بدبختی زمینی بودن را می فهمم. ذلیل شدن را حس میکنم.
اما هنوز ...
دلم خوش است ...
که زیر علم حسین (ع) سینه میزنم ...
خدایا. این را دیگر از من نگیر 
پ.ن : داشتیم عادت می کردیم. داشتیم تمرین میکردیم که شاید حسین (ع) را می شود سبز هم نوشت !!! انگار یادمان رفته بود که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا .......
یا علی مددی
پس هنوز ...
تا حسین هست و ندای هیهات منا الذله حرفی از ذلت نزنیم!