آخرش کار می‌دهد دستم
سید عباس حقایقی |
پنجشنبه, ۲۴ دی ۱۳۹۴، ۰۶:۵۲ ق.ظ |
۲ نظر
بر اساس شعر زیبای آقای قاسم صرافان، به بهانه‌ی دلتنگی‌هایم این کار قدیمی را هم اینجا میگذارم:
سایزِ عمامه ی به روی سرت
عددِ عاشقانِ در به دردت
ترکشِ گیر کرده در کمرت
پشه های لهیده بر سپرت
آخرش کار می دهد دستم
مدلِ خنده دار گریه ی تو
شکلِ منگوله های چفیه ی تو
لبِ خندانِ شکلِ پسته ی تو
خطِ پایانِ سرخِ قصه ی تو
آخرش کار می دهد دستم
قدرتِ مسخِ چشمِ افسونت
اشک های شبیهِ کارونت
زنگِ توی صدای محزونت
واحد و شورهای داغونت
آخرش کار می دهد دستم
وای با ال نود رفیق شده ای
با فلاسک و سبد رفیق شده ای
با رفیقان بد رفیق شده ای
اینکه با حاج احد رفیق شده ای
آخرش کار می دهد دستم
