یا رفیق
از دوران بچگی که انشای « می‌خواهید در آینده چه کاره شوید؟ » را به کمک پدر و مادرها می‌نویسیم داریم واقعا به آرزو‌های‌مان فکر می‌کنیم.
آرزوهایی که فقط در صورتی محقق می‌شوند که مقدمه‌های رسیدن به آنها را نیز فراهم کنیم.
بی‌‌خیال مقدمه‌ها که بشویم، وقتش می‌رسد و ما می‌مانیم و آرزویی که هم‌چنان آرزو باقی‌مانده است و البته حسرت.
آرزوی پیشرفت علمی بدون درس خواندن
آرزوی نویسندگی بدون کتااااب خواندن
آرزوی ثروتمند شدن بدون تلاش و کوشش
آرزوی آدم شدن بدون عمل به آن چیزهایی که می‌دانیم !
و ...
و آرزوی کربلا رفتن بدون حسینی شدن ...
تا یه زائر میرسه از کربلا این گفتگومه ... منم آقا آرزومه ، منم آقا آرزومه ...
( بشنوید )
فل‌فل:
شده‌ایم کبوتری که یک بالش به درد پرواز نمی‌خورد.
شرمنده که یارت حسینی نبود ...
