وصیت نامه !

هوالحق
عشقمان کشیده صبح اول صبحی تمرین وصیت نامه کنیم. بس که کنج کاویم.
خدا را چه دیدی . شاید همین امروز مردیم. بی وصیت نامه که نمی شود. از من می شنوید شما هم تمرین کنید. جالب است و یحتمل خنده دار !
فقط یک شرط را رعایت بفرمایید : کوتاه و مختصر.
اصلا حال می دهد هر شب یک وصیت نامه بنویسیم. بلکه بهتر شد. هر روز به تر از دیرو. دینگ دونگ .
این هم کیک روز تولدمان :

وصیت نامه

بسم رب الشهداء و الصدیقین ( نوشتم بلکم قاطی باشه ما رو هم قاطی شهدا ببرن )

الحمدلله که چیزی ندارم جهت بذل و بخشش. خدا را شکر. همین می شود هفت هشت صفحه فاکتور. تا زودتر برسم به اصل مطلب.
و اما بعد
خب چی بگم. اصلا وصیت نامه یعنی چی؟
قرار است من وصیت کنم؟ برای کی؟ خودم؟ خدا ؟ مردم ؟

چی بگم خب.
خدا رو شکر. به من خیلی نعمت داد. پدر و مادر عالی . خونواده خوب. رفیقای خوب. زندگی خوب.
آهااااااا
کانون خیلی باحاله. مثل خانه دوم. خداروشکر که این راه رو نشونم داد. ما که رفتیم. اونهایی که موندن قدرش رو بدونند.
خب دیگه چی؟
از این تیکه خوشم میاد :
وصیت میکنم قبرم رو . نهههههههه. چی چی قبرمو. قبر لاموجود.
وصیت میکنم توسط شلیک یک تانک آمریکایی پودر بشوم.

وصیت میکنم که با دلی آرام و قلبی مطمئن از دنیا بروم.
وصیت میکنم که امام رضا (ع) حتما بیاد تو قبرم.
وصیت میکنم که ببرنم تو بهشت.
تبصره : - این هم از فواید رفیق خوب -
وصیت میکنم قبل از اینکه بمیرم امام زمان (عج) ظهور کنه.
ولی اگه ظهور نکرد خدای ناکرده - اونوخت وصیت میکنم که وقتی ظهور کرد من هم زنده بشم توی لشگر آقا شهید بشم.

یه نون اضافه هم بدید.

دیگه چی ؟؟؟
هیچی. یادم نمیاد.
بیخیال
ما هم تعطیلمااااااااااا
یحتمل روز جمعه هم بمیریم.

پ.ن :
عجب وصیت نامه ای شد . بیچاره همه ی مردگان عالم. خب برای بار اول بدک نبود.

یا علی مددی